Kom hier zo maar binnenvallen met warempel een boek van Freud dat ik jullie reeds vorig jaar voorstelde.

Gezien al hetgeen in het rond en ons om de oren vliegt, zou je je toch beginnen vragen te stellen.

Ik ga het echt niet hebben over ethische, sexuele, intieme, schrikachtige onderwerpen, …

Al lijken sommigen en al zeker in de politiek, alles open te gooien met uitspraken waarvan je zegt, dat zouden mijn kinderen beter niet horen.

We weten intussen dat voornamelijk grootouders liever niet weten wat hun kleinste kleinkinderen reeds lang als taboe over de haag hebben gegooid.

Zijn er nog taboes, zijn ze nodig, nuttig, noodzakelijk …?

VLAKO heeft nog steeds en altijd Vlaanderens zelfbeschikking als mik- en eindpunt.

Is zelfbeschikking taboe? Bij vele zuiderburen, maar ook nog bij vele Vlamingen is dat inderdaad nog zo.

Nochtans in 1 uitspraak te vatten: “Elk zijn eigen middelen beheren en besteden”.

Is zuiver billijk, menselijk, normaal, nochtans.

Is onafhankelijkheid taboe?

Uiteraard. Nochtans wanneer je over zelfbeschikking beschikt, ben je reeds zeer onafhankelijk, ben je zeer autonoom.

Indien dat natuurlijk staatkundig wordt vertaald in de term republiek, dan is het schrikken.

Is republiek taboe?

Voor de overgrote meerderheid van de Vlamingen uiteraard. Het heeft dan ook een internationale impact, je kan het zo maar niet binnen je eigen grenzen houden, het onderduiks realiseren. Dat is dus pas echt taboe.

Is confederalisme taboe?

Voor de meeste mensen die zich niet bezig houden met politiek is dit iets vreemds, een raar woord en dus duwt men het weg en wordt het meteen toch wat taboe.

Nochtans is het de staatkundige vertaling van zelfbeschikking.

Er zal echter nog veel inkt uit de printer rollen vooraleer het in al zijn vezels zal beschreven zijn en nog meer woorden aan vuil gemaakt vooraleer het ooit zal gerealiseerd zijn.

VLAKO spreekt zich over geen enkele vorm uit.

Totaal niet omdat het taboe is, maar omdat de vertaling van zelfbeschikking naar een staatkundig stelsel het werk van politici is.

Wij zijn een beweging, geen politieke partij.

En dat laatste,

… is ook geen taboe.