Democratie heeft, in zijn, in dit land toegepaste vorm, een rampzalig verloop gekend.

Nochtans moet democratie meer zijn dan ‘een collectieve afspraak om dwaasheid te aanvaarden’ dixit.

Nochtans mag men democratie niet verguizen omdat zoals in dit land bepaalde democratisch! verkozenen, stellen dat de ‘mensen verkeerd stemmen’.

Anderzijds is ‘democratie haar naam pas waardig zolang de instituten sterker zijn dan de machtshonger van enkelen’.

Allemaal (vast-)stellingen die gevarendriehoeken vormen op een door binnenkort door 12 miljoen, druk bereden staats-weg.

Dus ervan uitgaan dat al deze basisprincipes omwille van het feit dat ze met de voeten getreden zijn of uitgekraaid werden door enkelingen, ons toelaten die gevarendriehoek te negeren en door te rijden, kan een falikante afloop kennen.

Je kan uiteraard een loopje nemen met democratie, haar weg gooien met het badwater, haar omzeilen onder een vorm van aristocratisch bestuur: Enkele bollebozen die het ons eens gaan vertellen hoe het moet, 5 jaar lang, zonder enige inspraak te dulden en dat onder het mom van democratie.

Je kan zogezegde volksraadplegingen organiseren, dan is het gepeupel tevreden gesteld.

Zoals snoepjes gooien uit de autocaravaan van Internationale instanties naar armtierige kinderen in een dictatoriaal, verpauperd land.

Je kan een aristocratisch beleid installeren, waar dus een groepje van de meest gekwalificeerde burgers (in casu een particratie) een eigenzinnig beleid voert, maar ‘in een mum van tijd ontaardt in onderlinge rivaliteit, factievorming en wetteloosheid’. Dixit.

Dit laatste heet vandaag V.I.V.A.L.D.I.

Zo ook kan je ook elke vorm van volksraadpleging meteen de grond in boren omwille van enkele ongelukkige ervaringen. Ook daar gaat het kind de goot in.

Deze insteken kunnen ogen openen of definitief sluiten.

Eén ding is zeker: Zo kan het niet verder!

Het beleid ontaardt en voert regelmatig clowneske taferelen op.

Gaande van een diletantische slide show van een eerste minister (SW), over een Nederlands onkundig staatssecretaris die politieke discussies op sociale media wil bannen (MM), over virussen die bevriezen in de laadruimte van een vliegtuig en door rotsen dringt (MD), tot het bijeen harken van een gans blunderboek. En dat tot de laatste, laagste strapatsen van partijvoorzitters, staatssecretarissen.

Om over de ganse lijn 0 op het request te boeken.

Iedereen heeft boter op het hoofd, iedereen is mee gegaan in één of andere heisa.

Maak er komaf mee.

Stel een echte democratie in, geef ze een kans, zo niet, kan je ze ook niet van supra nationale instanties afdwingen.

En uiteindelijk zal het daarover gaan.