Even tot rust komen, zich schikken naar wat het hoofd wil beschikken.

Waakzaam, overdenken, denkproces laten uitwerken.

Ik neem de draad over Vrijheid weer op.

Wanneer we het over Vrijheid hebben, zou een goedbedoelde opmerking kunnen zijn, dat we toch in een vrije wereld leven.

Je bent vrij om te gaan en te staan waar je wil.

Je bent vrij om inkopen te doen waar je wil, je laten verzorgen waar je wil, …

Om te zeggen en te doen wat je wil.

Om te stemmen voor wie je wil.

Is dat zo?

1. Het geld is alles bepalend in jouw vrije wil.

Het zal bepalen waar je inkopen doet, of je een hospitalisatieverzekering hebt, of je rond komt met je pensioen of niet, of je je nog kan verwarmen of niet, of je nog kan auto rijden of niet, …

En wie regelt dit allemaal? Wetten, systemen, regimes, instituten, organisaties, …

2. Hoe relatief die vrijheid is, bewezen de regels i.v.m. de ‘pandemie’, bewijzen elke dag, de verkeersregels, de verkeersdrempels, de wegversmallingen, …

3. Wat je mag zeggen wordt in boekjes, regeltjes en reglementen gegoten, community regels. Taboes verdwijnen en andere komen.

4. Je mag om de 5 jaar stemmen op een voorgekauwd programma, op de zich naar omhoog gewerkte politici, op een beleid dat daarmee geen enkel uitstaans heeft.

5. Gaan waar je wil is dus niet alleen geldelijk bepaald, maar ook ecologisch. Hoe en waar je woont, hoe je jezelf verwarmt, wat je eet, …

6. Ik zwijg dan nog over uitstervende regels van de rechtgelovige kerken. Denk maar aan geen vis eten op vrijdag, …

En zo is er een oneindige reeks van apocriefe (duistere, onaannemelijke) beperkingen waar niet steeds een voor ons redelijk verband in te besporen valt. Men noemt het cognitieve dissonantie. Letterlijk: Je verstand kan er niet meer bij.

En hoe komen die regels er en waarom?

Het uitgangspunt is, dat we in een gemeenschap leven die om vanzelfsprekende redenen, afspraken moet maken om het samen leven, leefbaar te houden.

Niet meer dan normaal.

Het probleem ontstaat echter, wanneer een Instituut ontstaat, een systeem wordt ontwikkeld om die ‘horde mensen in de pas te doen lopen’.

Dat was zo met het Instituut de Kerk met allerlei zeer ingrijpende regels, zoals bvb het huwelijk, die in feite doorgedreven controle wou houden over wie het voor het zeggen had. In deze de Kerk.

Maar die Kerk verdwijnt stilaan, verliest haar greep. Het exces zie je bvb in de vrije liefde in alle kleuren en geuren.

Echter, in de plaats komen andere organisaties die de greep willen overnemen, veelal aangestuurd door het grote geld.

Zij gaan het nu efkes regelen, bepalen wat je gaat eten, hoe je gaat leven en dat tot in de kleinste details.

Het zijn wereld overspannende systemen die druk uitoefenen (zeg maar chantage plegen) op lokale overheden: Je doet dit of je krijgt geen geld, of we slaan je in de ban. Vroeger ex-communiceren. Echt.

Zoals destijds de Kerk. Of ook nog, aflaten betalen, nu boetes genoemd.

Denk ook maar aan de virtuele systemen die je blokkeren voor een verkeerd woord.

Denk maar aan het niet meer mogen naar TV kijken, tenzij je eerst door de publiciteit wordt gemurwd.

Op deze systemen heb je geen vat, zoals trouwens voorheen op de Kerk ook niet.

Oorspronkelijk werden bisschoppen gekozen, na korte tijd verkozen ze zich zelf.

Zoals je ziet, Europa is niet ver af.

En toch laten wij ons niet doen, spartelen wij terug.

We willen weer echte democratie, vrije meningsuiting, zelfbeschikking.

Je zou bij de pakken kunnen blijven zitten, je afstandsbediening of klavier als enig wapen hanteren.

Wel neen, wij blijven er voor gaan, wij rechten ons, zelfs al stoken ze oorlog, spelen ze ons uit mekaar.

De leeuw is geen lui-paard en slaapt echt niet hoor.

Juni ’24 komt eraan. Zullen we dan eindelijk onze stem laten horen?