Gelukkige Antwerpse moederdag!

We hebben het dikwijls over Vrijheid.

Vrijheid is geen mandaat om alles de vrije loop te laten.

Vrijheid heeft net als alle begrippen een omschrijving nodig.

Ze gaat ervan uit

– dat men respect heeft voor de medemens,

– dat men zijn verantwoordelijkheid neemt,

– dat men zich schikt naar waarden en ja, ook naar gewoonten.

Vrijheid mag niet aanstootgevend zijn voor de gemeenschap waarin je leeft. Lap je dat aan je laars, doe je aan provocatie en kan je ook kwetsend overkomen.

Vanzelfsprekend hoeft vrijheid geen gefigeerd, vastgeroest gegeven te zijn. Een maatschappij evolueert. Men moet wel deze de kans geven om te kunnen blijven volgen. Abruptheid is uit den boze.

Zelfbeschikking, is een vorm van vrijheid.

Ook zij veronderstelt dat er een omschrijving is.

Het is volkomen onjuist het te vergelijken met het zich terugplooien op zichzelf, de anderen buiten te sluiten, zuiver egoïsme.

Het is in tegendeel, uitgaan van de innerlijke krachten van een persoon, een groep, die de noodzakelijke omstandigheden scheppen om met die energie anderen tegemoet te treden.

En dat op alle vlak: cultureel, economisch, menselijk. Dit houdt vanzelfsprekend solidariteit in.

En dat is wat VLAKO nastreeft.

Wij gaan niet tegen iets of iemand maar steeds voor anderen.

De grondgedachte is, dat uiteindelijk iedereen er beter van wordt. Indien hij over zichzelf beschikt, zijn verantwoordelijkheid neemt, komt dat iedereen ten goede.

Denk maar aan een kind dat daar ook naartoe groeit: Uiteindelijk staat het op eigen benen.

Dit zijn basisprincipes, die uitnodigen voor aanvulling en desgevallend kritiek.